آشپزی ایرانی، بااصالت و خوشمزه
آشپزی ایرانی به سبک سنتی و مدرن پخت‌وپز در ایران گفته می‌شود. در تاریخ افسانه‌ای ایران آمده‌است که پختن غذا و خوردنی از دوران پادشاهی ضحاک آغاز شد. پیش از آن دیوها به این هنر آشنایی داشتند و انواع آش‌ها و اباهای خوش و خوردنی‌های لذیذ را می‌پختند. از میان نوشته‌هایی که از زبان پهلوی در دست است در رساله دلکش خسرو کواتان و ریتک (خسرو و ریدگ) نکاتی دربارهٔ خورش‌ها و خوردنی‌ها و شیوهٔ بکار بردن و چگونگی آن‌ها در دوره ساسانی به دست می‌آید که در تنظیم تاریخ آشپزی در ایران مآخذ معتبر است. نام بسیاری از طعام‌های ایرانی و اصطلاحات طباخی که معرب کرده شده‌است در کتاب‌های زبان عربی دیده می‌شود. در زبان عربی کتاب‌های چندی در زمینهٔ آشپزی وجود دارد که با پخت‌وپز ایرانیان بی ارتباط نیست چه از حیث اصطلاح و واژه میان این دو دسته شباهت‌هایی دیده می‌شود. این امر احتمالاً به این سبب بوده‌است که در دستگاه‌های دیوانی و اداری خلفای عباسی تعداد زیادی از ایرانیان دخیل بودند و طبعاً آداب و عادات آنان در زندگی اعراب نفوذ کرده، از جمله روش آشپزی ایران در زمان عباسیان مورد توجه قرار گرفته‌است.
فهرست غذاها
- آش
- باقلاپلو
- سمبوسه
- عدس‌پلو
- فرنی
- کله‌پاچه
- کوفته
- دلمه
- رشته‌پلو
- زرشک‌پلو
- کتلت
- کله‌جوش
- میرزاقاسمی
- یتیمچه
- ته‌چین
- فسنجان
- قرمه‌سبزی
- تخم‌مرغ گوجه
- اشکنه
- بریان
- قیمه
- آبگوشت
- شیرین‌پلو
- عدسی
- کباب
- آلبالوپلو
- دمپختک
- کوکو
- کلم‌پلو
- نخودپلو
- ترخینه
- کباب چنجه
- شیشلیک
فهرست دسرها و میان‌وعده‌ها و نوشیدنی‌ها
- حلوا
- حلیم
- کلوچه
- آش
- ترشی
- خاگینه
- شله‌زرد
- شیربرنج
- کاچی
- شربت