انواع پیک گیتار
پیک گیتار نوعی وسیله است که برای نوازندگی گیتار طراحی شدهاست. در طول زمان، پیک گیتار از جنسهای مختلفی چون پلاستیک، رزین، فلز، شیشه، پولک لاکپشت، چوب، نمد یا سنگ تهیه شدهاست. پیکها اکثراً در قالب همسان به شکل یک مثلث متساویالساقین کشیده که دو وجه بالای آن شبیه به هم و وجه دیگر کمی تیزتر و با زاویه کمتری هست شناخته میشوند. این شکل پیک، شناختهترین نوع آن است اگرچه که اشکال دیگری هم برای پیک طراحی و ساخته شدهاست.
در گذشته نوازندگان گیتار پیک گیتار را از چوب، کهربا، استخوان، سنگ یا حتی عاج میساختند تا بتواند شکل دلخواه خود را برای پیک داشته باشند. ولی امروزه اینگونه پیکها دیگر رایج نیستند و پیکهایی از جنس پلاستیک جایگزین آنان شدهاست. اولین بار ایده پیک گیتار از جنس پلاستیک توسط شرکت دیاندریاس پیکز عملی شد. ایده ساخت اینگونه پیکها توسط لوئیجی اسآر و پسر کوچکش تونی مطرح و اجرا شد.
پیک گیتار را همچنین میتوان بر اساس ضخامتی که دارد دستهبندی کرد و از این لحاظ مدلهای گوناگون پیک با ضخامتهای گوناگون وجود دارند که هریک بنابه ضخامت و میزان انعطافی که دارند برای کاربردی خاص استفاده میشوند. پیکهایی که ضخامت کمتری دارند، انعطاف بیشتری دارند و معمولاً برای نوازندگی سولو توسط نوازندگان گیتار لید استفاده میشود. البته هیچ قطعیت در این زمینه وجود ندارد و معمولاً این نوازندگان هستند که پیک خود را انتخاب میکنند.
نوازندگان گیتار الکتریک در سبکهای راک و هوی متال این را میدانند که پیکهای نازک تر صداهای قوی تر، پرتر و غیرقابل کنترل تری را باعث میشوند و در عوض پیکهایی با ضخامت بیشتر صداهای ظریف و قابل کنترل تری را تولید میکنند. و همین امر باعث شده تا نوازندگان گیتار بنابه وظیفهای که در نوازندگی دارند نوع پیک خود را انتخاب کنند. معمولاً نوازندگان در سبکهای هوی متال و پاور متال، پیکهایی با ضخامت بیشتر را انتخاب میکنند.
همانطور که گفته شد ضخامت پیک بر کیفیت صوت تأثیر میگذارد و همچنین نوع وظیفه نوازندگی از عواملی است که در انتخاب پیک مؤثر است اما تنها این نیست. نوع سیمهای گیتار هم در انتخاب پیک مؤثرند، آنچنانکه برای سیمهای ضخیمتر پیکهای درشت تر و ضخیمتر توصیه شدهاست، چرا که قابل کنترل تر و تولیدکننده اصوات ناخواسته کمتر است. نوازندگان دث متال معمولاً پیکهایی را با ضخامت بیشتر از ۱٫۵۵ میلیمتر انتخاب میکنند.