مدیتیشن واقعیت مجازی کمک به کاهش نگرانی می‌کند!

این داستانی از صحبت‌های یک فرد است:

اگر سال‌ها پیش به من گفته می‌شد که استفاده از واقعیت مجازی می‌تواند به کاهش نگرانی کمک کند، به هیچ‌وجه باورتان نمی‌کردم! من به‌شدت از تکنولوژی دوری می‌کنم و فکر می‌کنم این یک معجزه است که نهایتاً به واقعیت مجازی روی آوردم.

همه چیز از آن‌جایی شروع شد که من یک هدست واقعیت مجازی را به‌عنوان هدیه دریافت کردم و به پیشنهاد آن شخص، برنامه‌ی مدیتیشن آن را انتخاب کردم. در ابتدا انتظار زیادی از آن نداشتم و فکر نمی‌کردم بتواند کمکم کند، به این فکر می‌کردم که تصاویری که می‌بینم باعث احساس سرگیجه یا حالت تهوع نمی‌شود؟ احساس می‌کردم که قرار است نگرانی‌ام به‌جای کاهش، افزایش یابد! پس تصمیم گرفتم فقط تا جایی که برایم قابل تحمل است از آن استفاده کنم و فکر می‌کردم بیش از سی ثانیه نمی‌شود.

نمی‌شود؟ احساس می‌کردم که قرار است نگرانی‌ام به‌جای کاهش، افزایش یابد! پس تصمیم گرفتم فقط تا جایی که برایم قابل تحمل است از آن استفاده کنم و فکر می‌کردم بیش از سی ثانیه نمی‌شود.

با باز کردن برنامه و شنیدن صدای آرام پیانو، بدنم به یکباره آرام شد. بعد از آن‌که فضای موردعلاقه‌ام (نیمکتی رو به اقیانوس درهنگام غروب آفتاب) و موسیقی دلخواهم (صدای فلوت) را انتخاب کردم، احساس کردم تمام نگرانی روزانه‌ام فروریخت. نفس‌هایم آرام شد و ضربان قلبم پایین آمد.

نشستم و برای 40 ثانیه به ریتم امواج نگاه کردم، به زبانی دیگر، مدیتیشن بود، کاری که درحالت عادی برای مغز ناآرامم بسیار سخت بود.

وقتی درنهایت هدست را درآوردم و خواستم به کارهای روزانه‌ام برسم، احساس آرامش با من همچنان برای ساعت‌ها همراه بود. خودم هم متعجب شده‌بودم. اکنون از فضاهای متفاوتی در آن استفاده می‌کنم و آن‌ها را امتحان می‌کنم. درواقع این دنیایی مخفی و ساکت است که فقط برای من است که برای مدت‌زمان طولانی به آن نیاز داشتم.

درواقع جای تعجب برای من نبود! زیرا تحقیقات زیادی تاکنون این مطلب را اثبات کرده‌اند که می‌توان از مدیتیشن واقعیت مجازی به‌جای مدیتیشن عادی استفاده کرد. زیرا به این شکل احساسات به‌شکل راحت‌تری کنترل می‌شوند و شما در فضایی راحت و شخصی خواهید بود.

اما این به آن معنا نیست که تا به‌انتها بخواهید از این نوع مدیتیشن استفاده کنید، درواقع باید تلاش کنیم که با این نوع مدیتیشن به خودکنترلی برسیم تا درنهایت هرجایی که لازم بود، سکوت را به مغزمان هدیه کنیم.